لنډه کيسه: غلا

لنډه کیسهعزتد ده بوري څلورلاري ته يې نږدې اندېښمنه ها خوا دېخوا وکتل او یو دم يې موټر له عمومي سرک نه اکسوس خپرنځي ته نږدې کوڅې ته تاو کړ. څو سورلیو پرې غږ وکړ: (( ولې داسې تاو شوې. چېرته مو بیایې؟))ډرېور ته زنګ راغی. موبایل يې غوږ ته کړ: ((ښه، ښه. کور ودان چې و دې ویل، سهي ده پل سرخ څخه نه د شورا سرک نه وځم.))موبایل يې چې بند کړ، لږ څه يې شاته مخ ورکوږ کړ او ويې ویل: ((خدای دې خیر کړي، ښار ته مو بیایم.))له درېیمې څوکۍ یوه سورلي غږ وکړ: ((که موږ درته ویلی چې داسې ځه والله که په عمر کې هم لاړ شې. سل بهانې راوړې او زیاتې پیسې غواړې.))ډرېور په خندا وویل: ((هو، سمه خبره کوې، لږه ستونزه وه.))آرتل پله ته نږدې له ځان سره وبوګنېد: (( اوه، خدایه! اوس دوی سره څه وکړم. د وتو لار هم نشته...))څنګ سېټ کې ناست، سورلي ورنه وپوښتل: (( څه دې وویل، پوه نه شوم.))ده سم له واره ځواب ورکړ: ((ترافیک مې ښودل.))ترافیک يې مخې ته ودرېد او ده ځای په ځای برېک ونیو. د عقب نما ښېښې له شانه يې خپل لیسنس او جواز سیر دواړه واخیستل او له موټر نه ښکته شو.ترافیک په غوسه ورته وویل: ((له ده بوري نه چې دې ځان رانه پناه کړ، پوه شو چې دلته دې باید وګورو.)) ترافیک له موټر نه تاو راتاو شو او بیا مخامخ ډرېور ته ودرېد: (( پلېټ نمبر دې چېرې، ولې دې نه دی لګولی؟ ما ویل چې څه کیسه خو شته چې تېښته کوې.))ډرېور غاړه کږه کړه: (( صاحب! لږ ډېر خېرن شوی و، کور ته مې یووړ چې ويې مينځي. په وتو کې رانه هېر شو.))- د نن خبره نه ده، دا درېیم څلورم ځل دې دی چې خلک پاذابوې او کوڅه په کوڅه يې ګرځوې.یو هلک چې د ده له موټر نه ښکته شوی و، وویل: ((صاحب، ښه شارګشت يې راکړ، نېغ سرک يې پرېښود او د شورا له سرک نه يې را وویستو.))ترافیک بیا وپوښتل:, ...ادامه مطلب

غریولنډه کیسهد نیکه له غږ سره مینه په منډه حویلۍ ته ووته او په یوه ساه لګيا شوه:(( بابا! پلار جان کله راځي؟))هغه په غېږ کې را اوچته کړه: ((د بابا ښایستې ځان تیار کړه چې بازار ته ځو.))مینې د نیکه له مخ نه مچو واخیسته: (( زنده باد بابا جان))هغه په وچولي ښکل کړه او بیا يې خپلې نږور ته چې خواشینې د سوپې په سر له خپلې خواښې سره ناسته وه او خپل دوه میاشتني ځوی ته شیدې ورکولې، وویل: (( ته هم راسره لاړه شه مینو ګلې ته باید ښکلې بکسه، کتابچې او بوټان واخلو چې د مکتب لومړۍ ورځ په خوشالۍ پیل کړي.))مینې کوټې ته منډه کړه. مور او نیکه يې هم ورپسې شول. مینه هیندارې ته ودرېده او مور ته يې ږمنځ ورکړ: ((هله! ژر یې را ږمنځ کړه چې ناوخته کېږي.))نیکه ته زنګ راغی. له خپل بغل جېب نه يې موبایل را و ایست او کړکۍ ته نږدې ودرېد: (( بلې قاضي صاحب! سلام. ...کور ودان...))غریو ونیو، سترګو کې يې اوښکې ډنډ شوې. یوه ژوره ساه يې واخیسته: (( نه نه! قاضي صاحب! شپږ میاشتې نه. پوره کال يې بند کې وساتئ... هو! یو کال... چې عقل يې سر ته راشي. هلته به هم له نېشو خلاص وي او هم به یو کار و کسب زده کړي... هو مرکزي زندان ته يې بوځئ، که راته نږدې وي، تګ راتګ به ورته زیات وي... مننه، مننه.))مینې په چیغو د هغه په خوا ور منډه کړه او تر لاسونو يې کلک ونیو: ((تا ویل پلار جان کابل کې دی. تا خو بندي کړی. ولې بابا ولې؟))۱۴۰۲.۲.۹ +ليکل شوی په ۱۴۰۳/۰۲/۱۲ ساعت 9:24 AM ليکوال صديق الله بدر  |  بخوانید, ...ادامه مطلب

بډوډي رستم تر ماسپښینه په چوک کې ولاړ و خو څوک رانغلل چې کار ته یې بوځي. یو سوړ اسویلی يې وکېښ: آخ لورکۍ! نه...نه، یو څه باید وکړم... ټوله شپه ‎دې ويښه تېره کړه.شاوخوا ته یې وکتل. لکه چې پر کوم ښه څيز يې سترګې لګېدلې وي، شونډې یې وېړې شوې. جیب ته یې لاس کړ، یو زوړ شکېدلی شلګون یې را وویست. کلک یې په موټي کې ونیو او د هغه دوکان خوا ته وخوځېد چې له لرۑ یې په نښه کړی و. دوکان ته ننوت. د کمپيپوټر شاته د ناست هلکي په غوږ کې يې څه وویل. هلکي ورته کړل: لیکل او پرنټ یې دواړه لس افغانۍ کېږي.هغه شلګون نور هم په خپل موټي کې کلک کړ او تر لنډ سوچ وروسته یې وویل: " سهي ده، خو لږ بېړه وکړه چې راباندې ناوخته نه شي".هلکي د کمپیوټر پر کیبورد ګوتې تیرې کړې او تر څه لیکلو وروسته يې پرنټر ته لاس ور اوږد کړ. پاڼه يې له پرنټر نه را واخیسته او رستم ته يې ورکړ. رستم پاڼه تاوه کړه او همدا چې هلته د میز پر سر له ایښي شکاستیپ نه یې یو څه له خپلې شهادت ګوتې تاو کړه، په منډه له دوکانه ووت. شاه دوشمشېره ته چې ورسېد، ‎پښه نیولی شو: "مستوراتو ته ورشم‎، که ابن سینا ته؟"تر لنډ سوچ وروسته مخ پر جادې وخوځېد: " دې ورځو کې پر مستوراتو ډېر خلک رامات وي، اول همدلته ځم. "د لارې په اوږدو کې د خلکو شور او جگو غږونو بیا د خپلې لورکۍ له درده بیگاني زگېروي ور په یاد کړل. ګامونه يې ورو شول. د خپل ښي لاس پر لستوڼي یې خپلې اوښکې پاکې کړې او د لسو دقیقو لاره یې شلو دقیقو کې ووهله. روغتون ته په رسېدو، شاوخوا ته یې په ځیر ځیر وکتل. د روغتون له وره سره نږدې پایې ته ودرېد. پاڼه یې له جیب نه را وکښله او تر شونډو لاندې لګیا شو: "که د وخته خلاص شوم، خامخا کور ته ځم، که پاتې شوم بیا یوه پلمه به وکړم".اوږده ساه يې واخیسته: "کور ته پ, ...ادامه مطلب

لنډه کیسهپر دېوال د خپل خاوند راځړېدلي تصویر ته تر څو ځلې مایوسه کتلو وروسته، اوښکې اوښکې سترګې له نانځکو څخه ډکې المارۍ ته ودرېده. سر نه تر پایه ټولې نانځکې یې له نظره تیرې کړې. پر شونډو يې موسکا خوره شوه، نېغه ودرېده، د المارۍ له پاسني روک نه یې تر ټولو وړه نانځکه راواخیسته او له ښکلولو سره یې سینې ته جوخته کړه.د خپل خوب تخت ته راغله. په ښي اړخ پرېوته، د نانځکې سر یې پر خپل مړوند کېښود او کرار کرار د نانځکې د ژېړو ویښتانو په نازولو بوخته شوه. نږدې ماښام خاوند يې کوټې ته ننوت. تخت ته په ور نږدې کېدو، ورټيټ شو او د هغې تر نانځکې لاندې لاس يې ښکل کړ. د تخت پر څنډه هغې ته نږدې کېناست. کله يې نانځکې او کله يې خپلې مېرمنې ته کتل. پر شونډو يې موسکا خوره شوه خو یو دم یو سوړ اسویلي يې وکېښ. د خپلې مور خبره وریاده شوه چې له تېرو پنځو کلونو هره ورځ بیا بیا ورته وايي: ((تر څو به دې شنډې ته ناست يې؟))لکه چې ادې يې مخې ته ناسته وي، ويې ویل: ((ادې! ګناه د همدې شنډې ده، وايي شرم دی، نه مې پرېږدي چې درته ووایم، ستونزه په ما کې ده.)) +ليکل شوی په ۱۴۰۰/۰۷/۰۱ ساعت 9:31 AM ليکوال صديق الله بدر  |  بخوانید, ...ادامه مطلب

لنډه کیسه/ صديق الله بدر دوا   درد مې چې کرار کرار راکم شو، د ناروغانو په لاس کې د دواګانو د غټو پلاستیکونو اندېښنې پسې واخیستم. له ځان سره لګیا شوم: تکلیف مې ډېر دی، ډاکتر به ما ته هم، همدومره ډېره د, ...ادامه مطلب

لنډه کیسه/ صديق الله بدر عکسونه د خپل کوژدن نوي عکسونه يې چې نن په پوهنتون کې خپلې ندرور ورکړي وو، څنګ په څنګ د مېز پر سر کېښودل. ډېره شېبه ورته ځير وه، د زړه له یو ډول خوږ سره د دغو عکسونو کتل خوند و, ...ادامه مطلب

کیسه سګرټ له لرې يې، په ځير ځير، د هلک لاسونو ته کتل. هغه چې رانږدې شو، شونډې يې وېړې شوې: (( انتخاب مې غلط نه دی، خبره مې پر ځمکه نه غورځوي.))هلک سلام ورکړ: (( خوشاله يې، څه کیسه ده؟))- هو خوشاله یم،, ...ادامه مطلب

لنډه کیسه/ صديق الله بدر درد د پوهنتون په چمن کې نجونې بیا ترې راتاوې شوې. یوې وپوښتله: د مودو ورکې غمجنې! دا دې څه راوړي چې دستکول یې دومره درته پړسولی؟بلې ورغبرګه کړه: هله ژر شه که خوراکه وي، همدا ی, ...ادامه مطلب

 کیسه ګۍ/ صديق الله بدرجنوننجلۍ تلفون بند کړ، د کوټې په بر کونج کې يې د زوړ کټ پر سر د واده جامو ته بد بد وکتل او يو ناڅاپه په ژړا ژړا کې په خندا شوه. مور يې ترې وپوښتل: څه کیسه ده، چا سره غږېدې؟- هغه و...د نجلۍ رنګ سور واوښت خو خبره يې له خولې وتې وه، ورغبرګه يې کړه: سالم زنګ وهلی و.مور يې ترهېدلې ورته وکتل: لورې! هېر دې کړل، ته اوس د بل چا شوې يې، که قومندان وپوهېږي؛ هم به هغه په زندان کې ووژني، هم به زموږ ورځ توره کړي.مور او لور غاړې وتل. ښه شېبه يې وژړل. نجلۍ د مور په ولي سر تکیه کړ: هغه اوس په دولتي زندان کې دی، قومندان پرې څه تور لګولی. ډېر به بندي پاتې شي.- نو ستاسو خبرې او ستا خوشحالي څه معنا؟نجلۍ بیا موسکه شوه: هغه ویل چې په زندان کې د بند او خلاصون په ځای، ما یادوي.۱۳۹۶.۱۱.۱۴ غرمه درې نيمې بجېLet's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب

لنډه کیسه/ صديق الله بدر واده کال وروسته يې د هغې ايميل تر لاسه کړ. په بېړه يې پرانست: ((جاوید جانه سلام. زه ښار ته نه شمه راتلای، ښايي دا زما وروستی ایمیل وي. زموږ دا ډېره موده کېږي چې خپل کلي ته تللي یو، ریباران مې زیات شوي، مالدار او ټوپکوال راپسې دي. یوه کورنۍ داسې هم په کې ده چې زوی يې بهر کې دی، ښايي هغه ته مې ورکړي. هغوی فقط یو ځل راغلي، زوی يې بهر کې اوسېږي، پلار مې ورسره پېژني، وايي ښه ک, ...ادامه مطلب

لنډه کیسه غلا   ساعت ته مې وکتل، د شپې دولس نیمې بجې وې. خپل خاوند مې راویښ کړ: پاڅه! چې څوک دروازه ټکوي. دواړه دالېز ته ووتو. مور مې هم په چټکۍ له مخامخ کوټې راووته: خدای دې خیر کړي. خپل خپلوان خو مو لا دلته بلد نه دي. د مور دې خبرې اندېښمنه کړم او له ځانه سره لګیا شوم: رښتيا هم لا لس دولس ورځې نه کېږي چې دې سرای ته راغلي يو. نو څوک به وي؟ دروازه درګرده ټکېده او یو غږ ورسره مل و: پولیس یو. دروازه, ...ادامه مطلب